Een ongeval met één van de jongens

Afgelopen donderdag ben ik behoorlijk geschrokken. Ik was aan het werk met de jongens in het Casa Esperança (het huis voor ex-straatkinderen). Een paar van de jongens wilden trampoline springen. Ik ging mee om toezicht te houden. Ondanks het toezicht heb ik een ongeluk niet kunnen voorkomen. Ze sprongen met zijn drieën tegelijk en het ging er niet eens zo wild aan toe. Maar opeens sprong één van de jongens (per ongeluk) tegen Lucas aan. Lucas raakte uit balans en viel van de trampoline af. Ik kwam erbij en zag meteen dat het er niet goed uitzag. Het was meer dan "gewoon" gebroken.

Meteen is Lucas naar het ziekenhuis gebracht en hij is dus ook geopereerd. Zijn arm is gebroken boven zijn elleboog en hij heeft nog geen gevoel in zijn arm. Ook ligt hij nog steeds in het ziekenhuis omdat hij fysiotherapie moet krijgen voor zijn hand.

Omdat Lucas minderjarig is moet één van de stafmedewerkers 24 uur per dag in het ziekenhuis aanwezig zijn. Dit doen we in diensten van 12 uur. Zondag ben ik overdag 12 uur bij Lucas geweest en vanavond ga ik weer.
Ik vond het heel fijn om dit te doen. Ik merkte echt dat de band tussen ons sterker werd doordat ik daar aanwezig was. Ook kon ik Lucas troosten en moed inpraten en natuurlijk heb ik ook over Jezus' liefde verteld.