De eerste dagen

Lekkage in mijn kamer

Hoppa, de eerste dagen zitten erop. De eerste drie dagen voelde ik me echt een beetje verloren, maar langzaamaan begint het beter te gaan.

Het was (en is nog steeds) heel erg wennen. Sowieso is de levensstandaard hier veel lager dan in Nederland. Ik moet nog wennen aan het idee dat ik echt middenin een enorme achterstandswijk zit. Het ziet er lelijk en overzorgd uit en het centrum stelt niks voor. Het grote, luxere centrum zit hier een anderhalf uur vandaan. Verder is natuurlijk mijn slaapkamer hier niet zo mooi als ik het altijd heb gehad. En het eten is hier echt niet te vreten. Dit zijn allemaal dingen waardoor ik momenteel een cultuurshock ervaar. Waarschijnlijk is dit gewoon een kwestie van ff doorbijten en eraan wennen. Ik merk ook dat het al wel beter gaat.

Straatbeeld van een wat armere wijk dichtbij het centrumpje

Tot nu toe heb ik nog niet veel nuttigs gedaan, er is nog geen programma voor mij gemaakt en ik ben ook nog niet ingedeeld voor corvé. Niet dat ik me verveeld heb hoor! O nee, ik heb me geen moment verveeld. Ik ben de dag doorgekomen door naar de supermarkt te gaan. Daar heb ik drie kwartier in de rij voor de kassa moeten wachten. Daarna ben ik samen met iemand een wasmachine gaan kopen. Ook dit ging niet bepaald met de bekende Hollandse efficiëntie. Je zou zeggen dat het gewoon een kwestie is van een wasmachine uitkiezen, betalen en inladen. Ik heb geen idee wat er aan de hand was, maar op de één of andere manier duurde het meer dan een uur voordat de verkopers zover waren dat er betaald kon worden... Wachten zal dus een aanzienlijk deel van mijn leven gaan invullen de komende twee jaar. 

Als terugkom in Nederland zal het jullie waarschijnlijk opvallen dat ik de geduldigste persoon ben die jullie ooit zijn tegengekomen.