Triage

23 september t/m 4 oktober 2013 was de Triage waarin 6 straatjongens deelnamen. 

Wij waren met een groot team en het doel was om te zien of deze jongens er klaar voor waren om de straat te verlaten en in het Casa Esperança te wonen. Op de foto staan de medewerkers (met evt. kinderen en hond) en Felipe en Gustavo, de twee jongens die de Triage met succes hebben doorstaan.

Voor de Triage hebben we een hele mooie, afgelegen plek afgehuurd met eromheen een heel groot stuk grond. Het was echt een paradijs en daarbij hadden we ook nog een prachtig voetbalveld met een perfect grasmat.

Maar eerst moest de boel grondig schoongemaakt worden...

En dan werd dit uiteindelijk mijn bed...

Toen de jongens aangekomen waren begon de Triage pas echt. De hele dag door hadden we een programma, want de jongens moesten beziggehouden worden. Heel veel bestond uit sport, spel  en kunst en plakwerk.

Elke dag speelden we Floorball (soort hockey) met de jongens

We lazen ook weleens een verhaal voor. Ook dat vonden ze leuk, als het maar niet te lang duurde

Er was ook vrije tijd, maar alsnog moesten de jongens dan iets te doen hebben. Ik vind het dan het leukst om een balletje te trappen.

We zijn twee keer met ze naar het strand geweest. Persoonlijk vond ik dat de fijnste momenten, vooral omdat ze zichzelf daar prima konden vermaken waardoor ikzelf ook kon relaxen. Maar ook omdat het zo'n mooi strand is:

Met één van de jongens op m'n rug de golven trotseren, vermoeiend..

Naast alle plezieractiviteiten moest er ook gewerkt worden. Vegen, afwassen, wc schoonmaken, kleren wassen...Het hoort er allemaal bij.

Schoon.

Na twaalf dagen van Triage hebben uit-
eindelijk deze twee kanjers het gehaald. Ik
ben heel trots op ze.

Met deze foto's lijkt het meer op twee weken vakantie dan hard werken, maar het was echt een hele intensieve periode. Die jongens moesten 15 uur per dag worden beziggehouden en dat is best moeilijk, vooral de tweede week als alles een beetje sleur begint te worden.

Maar ik heb een zeer voldaan gevoel overgehouden aan deze periode. Het was mijn fijnste tijd tot nu toe in Brazilië. Ik ervaar echt dat ik een verschil heb betekent in het leven van deze jongens. En nadat je bijna twee weken dagelijks zo intensief met ze bezig bent geweest ontstaat er ook echt een band. God heeft me heel veel liefde voor ze gegeven en ik zie ernaar uit hoe ze verder zullen groeien.