Hoe staat het ermee

Ondertussen ben ik nog steeds in afwachting van mijn visum. Volgens de planning had ik deze al drie weken geleden binnen moeten hebben, dat is dus niet gebeurd. Ik hoop en bid dat ik niet lag meer hoef te wachten…

Regelmatig ben ik met mijn gedachten in Recife en stel ik me voor hoe het daar zal zijn. Dan denk ik aan al de ellende en pijn van de zwerfkinderen en de kinderen in gedwongen prostitutie. Ik verlang dan zo sterk om daar te zijn en te werken al weet ik niet precies hoe dat er uit zal zien.
Het is vooral mijn verlangen om Jezus’ licht daar te laten schijnen en om te zien hoe God sterker is dan al de duisternis die daar heerst. Wat ik verlang om te zien is hoe mensen uit de duisternis worden getrokken en geplaatst worden in het Koninkrijk van het licht van Jezus Christus. Daarbij hoop en weet ik dat God ook in mijzelf een mooi werk gaat doen.

Maar voor nu moet ik gewoon afwachten en hoop ik dat ik snel kan vertrekken, al ga ik er wel vanuit dat ik wat vertraging zal oplopen. Ik hoopte in april te vertrekken, maar waarschijnlijk wordt het wat later.